Mary staarde naar het roestige ding in haar handen. Een sleutel. ‘Misschien lag hij daar wel tien jaar begraven,’ fluisterde ze. ‘Misschien is hij wel van de tuin!’

Ze mocht overal komen, hadden ze gezegd, alleen niet in die ene kamer, en in die ene tuin. Maar Mary hoort geluiden, in de verboden kamer. Inbeelding zeggen ze. En verboden! Over de muur van de geheime tuin ziet Mary steeds dezelfde vogel vliegen. Ze houdt niet van verboden en ook niet van geheimen. Kan Mary de geheimen ontrafelen?

Ze mocht overal komen, hadden ze gezegd, alleen niet in die ene kamer, en in die ene tuin. Maar Mary hoort geluiden, in de verboden kamer. Inbeelding zeggen ze. En verboden! Over de muur van de geheime tuin ziet Mary steeds dezelfde vogel vliegen. Ze houdt niet van verboden en ook niet van geheimen. Kan Mary de geheimen ontrafelen?

Dit boek las ik als klein meisje en toen vond ik het al prachtig!

Het oorspronkelijke boek ‘The Secret Garden’ van Frances Hodgson Burnett verscheen voor het eerst in 1911. Meer dan honderd jaar later heeft uitgeverij Leopold een prachtige hervertelling van deze klassieker uitgebracht. Sprankelend  en eigentijds vertaald door Imme Dros en voorzien van een fris, mysterieus omslag van Linde Faas.

‘De geheime tuin’ is een realistisch verhaal dat toch zeker ook iets sprookjesachtigs bevat. Het voert je mee naar een geheimzinnige, spannende en betoverend mooie wereld waarin de parallellen tussen natuur, vriendschap en verbeelding onopvallend lijken, maar magisch zijn.

Het boek gaat over Mary, een stug, verwend en egoïstisch meisje dat in India is opgegroeid. Na het overlijden van haar ouders komt ze naar Engeland om op het landgoed van haar oom te wonen. Het landgoed wordt omringd met alleen maar heide en een grote tuin. Ze moet zichzelf leren redden, zichzelf  leren aankleden en zichzelf vermaken. Wat haar in het begin allemaal erg veel moeite kost. Ze begint vriendschap te sluiten met het dienstmeisje Martha, de tuinman Ben en  een jongen genaamd Dickon. Langzaamaan ontstaat er een hele nieuwe Mary. Ze vindt een sleutel van een verwaarloosde tuin en weet deze, met de hulp van Dickon, weer tot leven te brengen en daarmee ook zichzelf.

‘Iets aan de stamroos, iets wits, viel haar op. Een stukje papier van de brief die ze samen met Martha voor Dickon had geschreven, zat met een scherpe doorn op de stam vast. Van Dickon natuurlijk! Ze wist het. Er stond iets op, een soort tekening. Eerst wist ze niet wat het voor moest stellen, maar toen ontdekte ze dat het een nest was, een nest met een vogel erin. En eronder stond in blokletters: IK KOM TERUG.’

Mary hoort een aantal keer gehuil in het huis van haar oom. Ze gaat op onderzoek uit en ontmoet haar neefje Colin. Colin houdt zich ziek en zwak uit angst voor het krijgen van een bochel. Niemand in het huis kan met hem omgaan en hij heeft vaak hysterische aanvallen. Mary ziet haar oude evenbeeld in hem: eenzaam, neerslachtig en ziekelijk. Ze denkt dat de geheime tuin Colin ook zou kunnen helpen, net zoals de tuin haar weer tot leven heeft gebracht.

‘Niemand in de kamer besefte dat die bitse stem Colin als muziek in de oren klonk. Als hij eerder met iemand had kunnen praten, iemand aan wie hij dingen had durven vragen, als hij bijvoorbeeld kinderen om zich heen had gehad in plaats van volwassenen die hem niet mochten en totaal niet begrepen en als hij niet altijd maar op zijn rug in een oud, potdicht huis was blijven liggen, dan zou hij veel eerder ontdekt hebben dat het hij het merendeel van zijn angsten en kwalen zelf had verzonnen.’

Door prachtige beschrijvingen en ontroerende gebeurtenissen laat dit boek zien hoe door het tot leven wekken van de verwaarloosde tuin, Colin en Mary ook weer tot leven komen. Een tijdloos en sprookjesachtig verhaal over vriendschap.

En hoe oud dit verhaal ook is, ik denk dat het altijd zal blijven bestaan en zal worden gelezen. Het is een echte klassieker.

Een aanrader voor kinderen maar ook zeker voor jezelf.

En nu na het herlezen, blijft het zeker nog steeds een van mijn lievelingsboeken.